کیست این سیدجلیل القدر                       دست امید ما به دامانش

روضه اش چون منور استو شفا                    عرشیان خادم نگهبانش

یا رب این بارگاه قدسی کیست؟                برتر از عرش طاق ایوانش

بس که این بارگه عظیم جلی است          جان عالم  همه به قربانش

او به اذن خدای عزوجل                        حاجتت می دهد به فرمانش

عارف،عامی،فقیروغنی                      میهمانند جمله بر سر خوانش

کس نکرده زفیض خود محروم                    ذات باری بداده سامانش

به ادب پای نه در این درگه                         بوسه زن مرقد غریبانش

این امامزاده می کند لطفی              که زبان عاجز است ز احسانش

دست زوار دامن کرمش                    چون نظر می کند به مهمانش

چون(غلامی)است خادم دربان              این غزل گوید از دل و جانش

در قیامتکه هست روز حساب              زایر اوست دست به دامانش

              سراینده:کربلایی محمد حسین غلامی

گروهنر: ۱۵ نفر از عکاسان استان امامزادگان فردوس و سرایان را در قاب عکس به تصویر کشیدند.

پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکه ایران اسلامی در مورد امامزاده سید جلیل این چنین نوشتند:

آستان امامزاده سیدجلیل (علیه السلام) در شهرستان فردوس، روستای امرودکان واقع شده است. بنای اولیه این آستان از گِل و خشت ساخته شده بود و کارشناسان میراث فرهنگی آن را مربوط به دوره قاجاریه می دانند. این ساختمان که به علت بی توجهی تبدیل به خرابه ای شده ای بود، پاتوق افراد فقیر و گداها ی دوره گرد بود و مدتها به عنوان انبار هیزم حمام روستا از آن استفاده می شد. تا اینکه در یکی از روزها خانم نساء رمضانی به هنگام عبور از این محل سید جوانی را در کنار پنجره این خرابه می بیند و او می گوید: خواهر به مردم دِه بگو این محل امامزاده است؛ آن را تعمیر و احترام نمایند. خانم رمضانی در بیان خاطراتش می گوید ابتدا گمان کردم که ایشان یکی از سادات فقیر می باشد، سرم را پایین انداختم و رد شدم ولی لحظاتی بعد به فکر فرو رفتم که ایشان که بود که چنین حرفی را زد؟ بر گشتم اما اثری از ایشان ندیدم . این خبر بین مردم شایع شد و مردم شروع به تعمیر و بازسازی این مکان کردند. دو سال از این قضیه گذشت. این خانم مجدداً همان فرد قبلی را در خواب می بیند که او مشتی از شن های کف رودخانه را در روی دامنش می گذارد. او می گوید: من دامنم را گرفتم و از ترس بی هوش شدم. وقتی به هوش آمدم همسرم به صورتم آب می پاشید. در این موقع دامن خود را باز کردم سکه بزرگی در آن بود که به برکت آن وضع زندگی ما خوب شد و توانستیم آب و املاک زیادی بخریم. این بنا در بازسازی سال های 1315 ـ 1314 به صورت زیارتگاه در آمد و در هنگام بازسازی سردابه ای در زیر ساختمان پیدا شد.
امکانات رفاهی ـ خدماتی این آستان 3 ساعت آب موقوفه از قنات امرودکان سفلی می باشد.

منبع:http://www.emamzadegan.ir/emamzadehbank/Show.aspx?ID=26343

 اینجا امامزاده ی سید جلیل نوه باب الحوائج است         

                      دهنده همه نوع حاجت از خدا به بنده حوائج است

بیا که مرقد فرزند مصطفی اینجاست          بیا که میوه بستان مرتضی اینجاست

پسر باب الحوائج عزیز پیغمبر(ع)            امامزاده روحی له الفداءاینجاست

بیا که هفدهمین نور دیده موسی                ز نسل حضرت مولا و هل اتی اینجاست

بگیر اذن زیارت ز مادرش زهرا             سلام کن به حضورش که مقتدا اینجاست

اگر به کار تو در زندگی گره خورده         بزن تو حلقه این در گره گشا اینجاست

اگر مریض و گرفتار مشکلی هستی         بیا که درد تورا بهترین دوا اینجاست

قدم گزار به دارالشفای پر فیضش           بگیر داروی خود را ازاو شفا اینجاست

ز درگهش نشود هیچ زائری نومید          بیا که مونس وغمخوارو یار ما اینجاست

شهی که زائر او را خدای می بخشد        به احترام علی شاه اولیا اینجاست

شهنشهی که به درگاه ذات بی همتا          برای زائر خود می کند دعا اینجاست

                         گرفته دامن مولای خویش وفاداران

                     شهی که حاجت دل را کند  دوا اینجاست